Rozdział XI.

~ Ewelina
Była godzina 18:40. Marco z Anią pojechali już do siebie. Stwierdziłam, że już czas, aby zacząć się zbierać. Robert jak zwykle gnił przed telewizorem, grając w fifę.
- Kochanie, jedź już do domu się przebrać do wyścia. - Popatrzyłam w jego stronę.
- A pomożesz mi coś wybrać ?
- Zawsze świetnie się ubierasz i tym razem dasz radę. Ja muszę iść po Milenę. Ciekawe czy jest już gotowa. - Pocałowałam ukochanego w usta. Masz 5 minut ! - Powiedziałam, gdy ten wychodził z domu.
Poszłam do swojego pokoju i wyjęłam z garderoby spodenki oraz t-shirt. Zastanawiałam się jakie wybrać buty, ale postawiłam na conversy. Naturalnie założyłam bransoletkę od Roberta. Poszłam do łazienki zrobić delikatny makijaż, a spięłam w niesforny kok. Całość komponowała się całkiem nieźle. Byłam ciekawa czy moja siostra jest gotowa, dlatego też udałam się do jej pokoju.
- Milena ! Jesteś już gotowa ? - Mówiłam przekraczając próg pokoju.
- Taak. Jak wyglądam ? - Obróciła się wokół własnej osi.
- Wow. Wyglądasz świetnie. - Byłam po wrażeniem. Wyglądała prześlicznie. Założyła białą bluzke, spod której wydać było biustonosz z ćwiekami, morelową spódniczkę i czarne buty. Włosy miała rozpuszczone. Całość dopełniał delikatny makijaż. - Ooo to chyba wrócił Robert. - Powiedziałam, gdy usłyszałam trzaśnięcie drzwiami. - Pójdę do niego. - Oznajmiłam i udałam się do ukochanego.
- Świetnie wyglądasz. - Powiedział łapiąc mnie w talii. - Jak zawsze zresztą. - Przyciągnął mnie do siebie i złożył na moich ustach pocałunek.
- Ty też sobie poradziłeś. - Muszę przyznać, że znakomicie wyglądał. Miał na sobie jeansowe spodnie, koszulę i Vansy. Tak. Robert Lewandowski miał na sobie Vansy ! Sama nie mogłam w to uwierzyć. - Kto jest boski ? Robert Lewandowski ! - Zaśmiałam się z ukochanego. Na schodach pojawiła się Milena.
- Wszyscy gotowi ? No to pakujcie się do samochodu. - Rzekł Lewy. Wyszliśmy z domu i punktualnie byliśmy na miejscu. Po chwili zjawiła się reszta gości mianowicie: Marco z Anią, Łukasz z Ewą, Kuba z Agatą i Mario. Zdziwiło mnie to, że Goetze był sam. Bez towarzystwa swojej dziewczyny. Postanowiłam że przedstawię wszystkim moją siostrę.
- Milena to jest Łukasz, Ewa, Agata, Kuba i Mario. Milena to moja młodsza siostra. - Oznajmiłam wszystkim.
- Nie mogłaś powiedzieć, że nie będziemy tu sami ? - Zapytała mnie, szepcząc do ucha.
- Niespodzianka.
- Jesteś cudowna.
- Wiem. - Uśmiechnęłam sie. - Wiem też, że zawsze chciałaś poznać Mario.
- Dziękuję.
- Nie ma za co. Idź się bawić.
Impreza rozkręcała się na dobre. Z tego co widziałam Milena zaprzyjaźniła się z Mario. Dużo ze sobą rozmawiali i tańczyli. Ja też bawiłam się świetnie. Lewy doskonale tańczył. Dochodziła 2. Wspólnie postanowiliśmy przenieść się z imprezą do domu Mario.

~ Milena
Mario był bardzo fajny. Polubiłam go, mieliśmy wspólne tematy. Uwielbiałam jego styl, zawsze świetnie się ubierał. Długo gadaliśmy. Kiedy przenieśliśmy się do domu Mario, postanowiliśmy udać się w jakieś spokojniejsze miejsce jego domu, bo nie ukrywam, że pozostali goście byli bardzo głośno. Poszliśmy więc do jego pokoju.
- Piękny dom.
- Dziękuję. A mówiłem Ci już, że pięknie wyglądasz ? - Zapytał.
- Tak, kilka razy. No tak, może to trochę odważny..
- Cudowny i pociągający. - Nie zdążyłam skończyć bo ten mi przerwał. Złapał mnie za rękę i pociągnął tak, że znalazłam się u niego na kolanach. Złapał mnie w talii.
- Jesteś przepiękna. - Nie przestawał mnie komplementować.
- Nie no co Ty. Jesteś Mario Goetze. Nie mów tak do byle kogo. Możesz mieć każdą.
- Nie jesteś byle kim. Jesteś inna. - Powiedział, odgarniając kosmyk moich blond włosów. Patrzył mi prosto w oczy.
- Jestem zwykłą nastolatką.
- Nastolatką jesteś, ale jak dla mnie niezwykłą. - W tej chwili złożył na moich ustach namiętny pocałunek. Nie zaprzeczę. Podobało mi się. Odwzajemniałam jego pocałunki. Nagle oderwałam się od niego.
- Mario ja ..
- Nic nie mów skarbie. - Włożył ręce pod moją bluzkę i błądził po brzuchu. - Dlaczego tak na mnie działasz ? Tak cholernie mnie pociągasz. Milena pragnę Cię. Pożądam Cię. - Po tych słowach całkiem zgłupieliśmy. Mario ściągnął mi bluzkę I zaczął mnie całować po szyi. Opadliśmy na łóżko. Nie pozostawałam dłużna i ściągnęłam mężczyźnie koszulkę. Mario wstał i zdjął spodnie, a potem zsunął ze mnie spódnicę. Położył się na mnie i namiętnie mnie całował. Czułam, że jest mega napalony, ale był bardzo delikatny.

~ Ewelina
Zabawa była świetna. Byliśmy z znakomitych humorach.
- Kochanieeee .. - Zawołał Robert.
- Słucham Cię ..
- A dlaczego Ty nie ubrałaś takiego biustonosza jak Milena ?
- A po co miałabym ubierać taki sam ?
- No bo wiesz .. - Wtedy na mnie popatrzył i poruszał brwiami. Przybliżył się do mnie i zaczął mnie namiętnie całować.
- Idziemy do sypialni Mario ? - Mówił między pocałunkami.
- A nie będzie na nas zły ?
- Myślę że nie. - Wziął mnie za rękę i pociągnął za sobą. Gdy zniknęliśmy z punktu widzenia gości kontynuowaliśmy pocałunki. Robert całował mnie po szyi, a mnie to strasznie łaskotało, wiec sie głośno śmialiśmy. Kiedy byliśmy przed pokojem usłyszeliśmy, że nie jesteśmy tam sami, ale już za późno. Lewy otworzył drzwi a tam ...
A tam na łóżku w samej bieliźnie leżeli Mario i Milena. Kiedy zorientowali się, że nie są sami pospiesznie wstali i się ubierali.
- Milena co to ma znaczyć ? - Zapytałam.
- Ja .. No bo .. Ja chciałam ..
- To moja wina ! - Powiedział Mario.
- A Ty siedź cicho ! - Wrzasnęłam. - Nikt Cię o zdanie nie pytał ! Milena co ty wyprawiasz ?! Dobrze się czujesz ?! Masz 17 lat i już wskakujesz pierwszemu lepszemu chłopakowi do łóżka ? Zdajesz sobie sprawę, że to się mogło źle skończyć ? Nie skończyłaś szkoły nawet !
- Oj mówisz jak mama.. - Marudziła.
- Cicho bądź ! Nie skończyłam ! Będę jak mama, bo jak widać coś sobie pomyliłaś ! Wiesz kto to jest ? To jest Mario Goetze ! Najprzystojniejszy chłopak chyba w całych Niemczech ! On może mieć każdą ! KAŻDĄ ! Jesteś tak głupia ?! Zabawi się Tobą i Cię zostawi !
- Ewelina, ja .. - Chłopak chciał mi przerwać.
- Zamknij się Goetze ! Czy Ty wiesz, że on na dziewczynę ?!
- Co ? - Nie mogła uwierzyć.
- O proszę. Takie ' małe ' kłamstewko na początek. Zdradził ją, zdradzi i Ciebie ! Po to tutaj przyjechałaś, aby przespać się ze sławnym piłkarzem ?! Nie, nie, nie. Po prostu nie wierzę. Moja siostra puszcza się z gwiazdą futbolu.
- A Ty z Robertem to co ? On też jest sławnym też może mieć każdą !
- Nie przeginaj młoda !
- Ja nie chcę mieć każdej. Chcę mieć Twoją siostrę. - Robert podał mi rękę.
- A może on też kłamie ? Tak tylko mówi.
- Ja w porównaniu do Ciebie nie wskoczyłam mu do uszka tego samego dnia, co go poznałam. Znamy się miesiąc, a ja mimo to jeszcze nie jestem gotowa. Mam 20 lat i uważam, że to nie czas. A Ty masz 17 lat i ..
- Nic nie zrobiliśmy !
- Przestań ! Co by było gdybyśmy tutaj nie weszli ? Przespałabyś się z nim na 100 % !
- Ale ja ..
- Nie ! Nic już nie mów ! Do samochodu w tej chwili ! - Młodsza siostra wyszła z pokoju. - A po Tobie Mario nie spodziewałabym się tego. Nie zbliżaj się do niej. - Robert otarł moje policzki z łez i zeszliśmy do wszystkich, aby się pożegnać.
- Ewelina co się stało ? - Zapytał dyskretnie Marco. - Przed chwilą Milena wybiegła cała zapłakana. Teraz Ty. Coś nie tak ?
- Wszystko nie tak. Moja siostra wskoczyła do łóżka chwilę wcześniej poznanemu słynnemu piłkarzowi. Nie wiem co by było gdybym nie weszła do tego pokoju .. - Rozpłakałam się, a Marco mnie przytulił. Przy nim czułam się bezpiecznie. Przy Robercie też, ale inaczej. Robert to mój chłopak, a Marco najbliższy przyjaciel. Wiedziałam, że mogę mu zaufać, że on będzie utrzymywał to w sekrecie.
- Dasz radę. Jesteś silna. Jeśli będziesz mnie potrzebowała, wiesz gdzie jestem. O każdej porze.
- Dziękuję Ci. - Pocałowałam go w policzek.
- Kocham Cię. - Uśmiechnął się do mnie tak, że od razu polepszył mi się humor. Tylko on tak potrafił.
- Ja Ciebie też. Wiesz, że jesteś dla mnie jak brat ? Zawsze chciałam mieś starszego brata.
- To już go masz mała. - Przytulił mnie mocno.
Pożegnaliśmy się z wszystkimi i wyszliśmy z domu. W samochodzie panowała cisza. Nikt nic nie mówił. Weszliśmy do domu.
- Milena usiądź. - Rozkazałam jej.
- Proszę Cię nie dzwoń do mamy.
- Jak mogłabym to przed nią ukryć ?
- Błagam Cię.
- Nie wiem. Nie wiem co zrobię. Muszę nad tym pomyśleć. Na razie masz szlaban. Tak jesteś w Dortmundzie na wakacjach, powinnaś zwiedzać miasto, ale nie. Będzie inna okazja. Teraz idź do swojego pokoju i przemyśl to, co zrobiłaś. Dziewczyna wstała z sofy i podążyła schodami na piętro.
- Kochanie chodź do mnie. - Zawołał mnie mój ukochany.
- Robert ja tego nie wytrzymam. Było tak dobrze, a teraz ? Nie mam siły do niej. Chciała się z nim przespać.. - Mówiłam przez łzy.
- Już cichutko kochanie. - Pocałował mnie w czoło. Zobaczysz, że Milena zrozumie, że źle postąpiła.
- Ja już jej przygotują karę.. A Marco .. ?
- Ja się już nim zajmę.
- Kocham Cię. - Byłam zmęczona, więc zasnęłam na ramieniu Roberta.

*** 

No to ten :) XI. Coś się w końcu dzieje :) Mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu ;-) 

Proszę was o komentowanie, bo to bardzo pomaga w pisaniu, a jak widać coś slabo mnie wspierwacie.. 

Rozdział X.

~ Ewelina
Obudziłam się koło 9:00. Wciąż nie mogłam uwierzyć w to, co działo się poprzedniego wieczora. Rozmyślałam nad tym, dlaczego potrzebowaliśmy aż tyle czasu, żeby zrozumieć jak bardzo się kochamy. Z rozmyśleń wyrwał mnie dzwoniący telefon. To Robert.
- Cześć skarbie.
- No heej.
- Jak się spało ? - Zapytał.
- Bardzo dobrze, a tobie ?
- No też. Co dzisiaj robisz ?
- No raczej nic. Leniuchuję.
- To poleniuchujemy razem, ale wcześniej pójdziesz ze mną na trening. - Powiedział zadowolony.
- Ale mi się nie chce.
- Kotek nie marudź. Będę za 30 minut. Do zobaczenia.
- No paa. - Rozłączyłam się. Wstałam i trochę się ogarnęłam. Wzięłam prysznic i ubrałam się. Zaczęłam robić śniadanie, gdy do domu wparował Lewy.
- Czeeść mała.
- Dzień doberek. - Podszedł do mnie i namiętnie mnie pocałował.
- Za co to ?
- Teraz tak już będzie zawsze. - Uśmiechnęłam się, a ten przywarł mnie do ściany i zaczął namiętnie całować.
- Kochanie nie za dużo tych czułości ? - Delikatnie go od siebie odepchnęłam.
- Kilka dni temu mogłem sobie o tym pomarzyć. Daj mi się tobą nacieszyć.
- Co za dużo to nie zdrowo. - Puściłam mu oczko. - Jadłeś coś ? Chcesz kanapkę ?
- Nie, dziękuję. Jedz i zaraz jedziemy.
- Jasna sprawa. - Zjadłam kanapki i napiłam się soku, po czym wyszliśmy z domu i pojechaliśmy na stadion. Gdy byliśmy na miejscu trochę się zestresowałam.
- Ciekawe co powiedzą chłopacy jak nas razem zobaczą.
- Co powiedzą, to powiedzą. Przejmujesz się ?
- Nie. Kocham Cię, wiesz ?
- Taak wiem. Ja Ciebie też. Chodźmy. - Byliśmy już na murawie. Trzymaliśmy się za ręce. Wszyscy już byli. Lewy mnie pocałował i powiedział:
- Będą gadać, ale im przejdzie. - Szliśmy dalej. Dołączyliśmy do wszystkich i usłyszeliśmy:
- Awwww.. No no no Lewy gratulacje.
- A więc wczorajszy wieczór się udał. - Powiedział Marco. - Gratulacje mała. - Podszedł i pocałował mnie w policzek.
- Dziękuję. Za wszystko. Jesteś kochany. - Przytuliłam go mocno.
- A ja to co ? - Przybiegł Mario i przytulił się do mnie.
- Gratulacje i szczęścia wam. - Powiedzieli chłopcy.
- Ej a czy wy przypadkiem nie macie treningu ? - Próbowałam zmienić temat. Nie lubiłam takich scen.
- No właśnie chłopaki ! Do roboty ! - Pojawił się trener. Jak zwykle banda dzieciaków zachowywała się masakrycznie. Ale przynajmniej było się z czego pośmiać. 2 godziny szybko zleciały i ani się nie obejrzałam, a razem z Lewym byłam już w domu.
- Co robimy ? - Zapytałam.
- Noo możemy pooglądać jakiś film, zagrać w coś, przejść się, isć do kina, albo na basen. Wybieraj. - Puścił mi oczko.
- Film. Zdecydowanie wybieram film. A pamiętasz jak razem oglądaliśmy 3 metry nad niebem ?
- Tego się nie da zapomnieć.
- Co powiesz na ' Tylko Ciebie chce ' ?
- Jestem za. - Włączyliśmy film. Wtuliłam się w mojego ukochanego. W pewnym momencie Robertowi telefon.
- Nie odbierzesz ? - Zapytałam.
- Nie.
- Odbierz, może to coś ważnego.
- Leżysz we mnie wtulona, więc nie możesz dzwonić, a co może być ważniejszego od Ciebie ? - Pocałował mnie w usta.
- A teraz mi się przypomniało, że ja sama muszę zadzwonić. Przypomnij mi jak skończy się film, dobrze ?
- Jasne skarbie. - Kontynuowaliśmy oglądanie. Po skończonym filmie zadzwoniłam do siostry. Okazało się, że o 16:00 będzie w Dortmundzie. Miałam po nią jechać na lotnisko.
- Kochanie mogłabym pożyczyć Twój samochód ? Muszę pojechać po siostrę na lotnisko.
- A nie możemy pojechać razem ?
- Milena jest Twoją fanką. Mogłaby doznać szoku na lotnisku. Mam pewny pomysł, jak zrobić jej niespodziankę. Muszę tylko zadzwonić do Ani i Marco. - Zaczęłam mówić, co planuję.
- Niezły pomysł. Podoba mi się. - Zadzwoniłam do przyjaciółki. Zgodziła się. Chwilę potem para była już u mnie w domu, a ja z Lewym przedstawiłam im mój plan. Dochodziła 15:30. Przebrałam się i wraz z Anią pojechałam na lotnisko. Było tam mnóstwo ludzi, ale ja nie mogłam dostrzec mojej siostry. W końcu zobaczyłam ją, a ta do mnie podbiegła.
- Cześć kochana !
- Witaj. - Ucałowałam ją w policzek.
- Tak długo się nie widziałyśmy. Tęskniłam.
- Ja za tobą też mała. - Przytuliłam ją mocno.
- Cześć Ania. - Milenia przywitała się z moją przyjaciółką.
- Hej. Świetnie wyglądasz. - Uśmiechnęła się. Ania i Milena zawsze się lubiły.
- Co, jedziemy do domu ? Jesteś zmęczona ? Jak lot ?
- Bardzo chętnie. Jestem trochę śpiąca.
- No to chodźmy. - Poszyłyśmy na parking. - Zapraszam do samochodu. - Wskazałam placem czarny, sportowy samochód.
- To twój ? - Zapytała zdziwiona siostra.
- Nie, na razie mnie na takin nie stać. - Zaśmiałam się.
- To czyj ?
- Zobaczysz. - Uśmiechnęłam się. Wsiadłyśmy do samochodu i lada chwila byłyśmy pod domem.
- Dajcie mi chwilę muszę napisać sms.
- A nie możesz w środku ?
- Nie. - Puściłam oczko Ani i szybko napisałam sms.
- Wchodźmy. Zostaw walizki w samochodzie, potem po nie wrócimy.
- Ok. - Weszliśmy do domu, a ja kazałam się rozgościć siostrze.
- Chcecie coś do picia ?
- Nie, dziękuję powiedziała Ania.
- A ja poproszę sok pomarańczowy. - Weszłam do kuchni, a tam siedział Marco i Robert. Nalałam soku i zabrałam ciastka. Chciałam je tylko posypać cukrem pudrem, ale był na półce u samej góry, więc poprosiłam Roberta, żeby mi go podał. Marco, jak to Marco chciał mu zrobić kawał i uderzył go lekko w brzuch. Wtedy Lewy upuścił cukier i razem z Marco byli cali biali. Zaczęliśmy się śmiać. Nie mogłam się opanować. Tak śmiesznie wyglądali.
- Ej, bo nas usłyszą.
- Oj tam, oj tam. - Zaśmiali się.
- Jak wy wyglądacie. Jak małe dzieci. - Pocałowałam Roberta w usta.
- Mmm.. Słodko.
- Widzisz. Wyglądamy jak małe dzieci, ale za to jesteśmy słodsi, niż zwykle. - Robert poruszał brwiami.
- Lewandowski ! My nie możemy być bardziej słodsi, niż jesteśmy.
- Znów się zaśmialiśmy.
- Ej ja też chce buziaka. - Powiedział Marco.
- No chodź przyjacielu. - Robert rozłożył ręce i znów wybuchnęliśmy śmiechem.
- Robert, nie żeby coś, ale wolałbym od Eweliny. - Wtedy dałam Marco buziaka w policzek.
- Ciastek nie będzie. Tylko sok jej musze dać, bo nie ma już więcej cukru pudru.
- Mam być zazdrosny ? - Zapytał Lewy. Chodziło mu o buziaka, którego dałam Marco. Wtedy podeszłam do Roberta i namiętnie go pocałowałam.
- Mmm. Czy to oznacza, że nie ? - Znów go namiętnie pocałowałam.
- Nie. - Szepnęłam mu do ucha i wyszłam z kuchni.
- Co tak długo ? - Zapytała Milena.
- Nie mogłam znaleźć soku. - Zaczęłam się śmiać, a Ania ze mną ?
- Z czego się śmiejecie ?
- Aaa nieważne. - Ania puściła mi oczko.
- A z kim się tam śmiałaś ?
- Ja się śmiałam ? Wydaje Ci się. To może radio.
- Możliwe.
- Proszę sok.
- Dziękuję.
- Mam dla Ciebie niespodziankę.
- Jaką ?
- Za chwilę zobaczysz. Kochanie ! - Zawołałam. Wtedy z kuchni wyszedł Robert.
- Czy to .. ? - Milena nie mogła uwierzyć.
- Tak to Robert Lewandowski. - Mężczyzna podszedł do mnie i objął mnie jedną ręką.
- A co on tutaj robi ? - Zapytała zdziwiona. Wtedy mój ukochany mnie mocno pocałował.
- To mój chłopak. - Uśmiechnęłam się.
- No nie wierze.
- To uwierz. - Puściłam jej oczko.
- Cześć, jestem Milena.
- Siema. Miło mi.
- Kochanie jaka powaga. Masz jeszcze cukier puder na policzku. - Zaśmiałam się i delikatnie wytarłam policzek.
- To z nim śmiałaś się w kuchni ? Dlatego tak długo tam siedziałaś. Siostra. Ty to się umiesz ustawić.
- Twoja siostra niesamowicie zawróciła mi w głowie. - Uśmiechnęłam się sama do siebie.
- Nie do końca z nim. Mam jeszcze jedną niespodziankę. Ale to już bardziej Ani sprawa.
- Skarbie ! - Zawołała Ania. Wtedy z kuchni wyszedł Marco. Milenia, aż usiadła z wrażenia.
- To sen ?
- Nie, to nie sen. Poznaj Marco, chłopaka Ani.
- Cześć, Milena jestem.
- Miło mi. - Uśmiechnął się.
- Nie no nie moge w to uwierzyć.
- To zacznij. Teraz będziesz ich widywać codziennie. Aż będziesz miała ich dosyć.
- Nigdy w życiu. A kogo jeszcze trzymasz w kuchni siostrzyczko ?
- To już wszyscy.
- Ty kochanie masz mnie dosyć ? - Zapytał Robert.
- No nie wiem nie wiem. - Wtedy wziął mnie na ręce i niósł gdzieś do góry.
- Ej co Ty robisz ?
- Idę. - Wszedł do mojego pokoju i położył mnie na łóżku. - I co teraz ? - Zaczął mnie całować.
- A teraz się całujemy. - Zaśmiałam się.
- I co dalej ? - Włożył mi rękę pod bluzkę i dotykał mojego brzucha.
- Dalej już nie musisz. - Odepchnęłam go od siebie i wystawiłam język. - Chodźmy do nich.
- Ale kotkuuuuuu..
- Nie marudź. - Zeszłam na dół.
- Naprawdę masz mnie dość ? - Zapytał i zrobił minę zbitego psa.
- No żartowałam misiu. - Pocałowałam go w policzek. - A teraz młoda odpocznij chwile, bo o 20:00 idziemy na impreze. Poznasz kilka osób.
- Jasne. - Marco przyniósł walizkę z samochodu, a ja pokazałam Milenie jej pokój.
- No to odpocznij chwile. Jeśli będziesz czegoś potrzebowała, jestem na dole.
- Ewelina.
- Tak ?
- Jak to się stało, że jesteś z Robertem ? Przecież nigdy go nie lubiłaś.
- Pomyliłam się co do niego. Długa historia, kiedyś Ci o tym opowiem.
____________________________________
No i jest 10 :) Przydługawy no i taki trochę smętny, ale w następnym powinno być coś ciekawszego :) Takie mam plany ;) Proszę o wyrażanie swojej opinii o rozdziale w komentarzach :)
Chciałam was poprosić, abyście polubili stronę na facebooku: https://www.facebook.com/JaramsieLewandowskimiReusem?fref=ts :)
Jest to dla mnie ważne. ;)
Przy okazji dziękuję wszystkim, którzy czytają moje wypociny. ;)

Rozdział IX.

~ Robert
Kiedy zobaczyłem jak Ewelina i Marco się przytulają myślałem, że zwariuję. Kochałem ją nad życie i nie mogłem znieść myśli, że ona i Reus.. Kamień spadł mi z serca kiedy dowiedziałem się, że między nimi nic nie ma. Zdziwiły mnie tylko słowa Eweliny: ' A Tobie też się układa. '; ' Przecież byłeś na randce z jakąś dziewczyną '. Nie mam pojęcia o co jej chodziło. Kiedy wychodziłem, a ona mnie zawołała już myślałem, że chce mi powiedzieć coś ważnego. Myliłem się.
W każdym bądź razie doszedłem do wniosku, że muszę jej powiedzieć co czuję. Już dłużej nie wytrzymam.

~ Ewelina
Wstałam o 9:00. Trening był o 11:00, więc miałam sporo czasu. Ubrałam krótki spodenki, białą bokserkę ' Jack Daniel's ' i białe conversy. Na stadion poszłam pieszo. Dotarłam o 10:30. Nikogo jeszcze nie było, więc usiadłam na murawie. Chwilę potem ktoś z tyłu zasłonił mi oczy. Na początki się przestraszyłam, ale po chwili zorientowałam się że to Marco.
- Reus ! Chcesz żebym dostała zawału ?
- Nie przeżyłbym tego skarbie. - Puścił mi oczko i ucałował mnie w policzek. - Mówiłem już, że Cię kocham ?
- Taak mówiłeś, już wiele razy. Ja Ciebie też .. - Przytuliłam go mocno. - Co ja bym bez Ciebie zrobiła ?
- No nie wiem, nie wiem. Chciałeem zaprosić Cię dzisiaj na kolację.
- Na kolację ? Co kombinujesz ?
- Jaa ? Nic nie kombinuję. Będę u Ciebie o 19:40.
- Ok, może być. A z jakiej to okazji ?
- Zobaczysz. Musisz tylko pięknie wyglądać. - Uśmiechnął się i po krótkim zastanowieniu kontynuował - Jaki ja niemądry. Przecież Ty zawsze pięknie wyglądasz. - I uderzył się ręką w czoło.
- Marco, Marco .. Ty to wiesz jak człowieka rozśmieszyć. Idź już do szatni. - Po chwili wszyscy chłopcy wyszli na murawę i zaczęli trening. Ja zrobiłam im kilka zdjęć. Wyszły świetnie. Po 2 h chłopcy byli wykończeni. Leżeli na murawie jak martwi.
- Zrobiłam Wam kilka zdjęć. Chcecie zobaczyć ?
- Jasne ! - Odpowiedzieli. Pokazałam im wszystkie zdjęcia. Niektóre były bardzo śmieszne, więc i nie zabrakło śmiechu. Po chwili zadzwonił do mnie telefon. To była Milena.
- Cześć siostra !
- No siema mała. Co tam ?
- Fajnie, fajnie. Chciałam zapytać czy mogłabym przyjechać do Ciebie do Dortmundu na kilka dni.
- No jasne ! Wpadaj kiedy chcesz. Daj tylko znać, żebym mogła Cię odebrać z lotniska. Do zobaczenia.
- Pa.
- Kto to ? - Zapytał Marco.
- Moja siostra. Odwiedzi mnie w najbliższym czasie.
- W ładna ta siostra ? - Zapytał Mario !
- Goetze !
- No co ? Pytam tylko. - Wszyscy się zaśmiali.
- Zobaczysz. Dobra zbierajcie się już.
- Do zobaczenia. - Szepnął do mnie Marco, a ja się uśmiechnęłam. Byłam ciekawa z jakiej okazji ta kolacja. Do domu wróciłam taxówką. Nudziło mi się, więc oglądałam telewizję. O 16:00 zadzwoniłam do Ani i umówiłam się z nią na kawę u mnie w domu. Powiedziała mi, że z Marco układa jej się świetnie i chciałaby tylko, żebym ja zeszła się z Robertem. W tamtej chwili pomyślałam sobie ' Ja też bym chciała ' ..

Pożegnałyśmy się przed 18:00. Ja wzięłam prysznic i zaczęłam się szykować. Ubrałam nową sukienkę, miętowe buty i zabrałam ze sobą kopertówkę. Założyłam też kilka dodatków; m.in. bransoletkę. Delikatnie się pomalowałam. Marco przyjechał punktualnie. Zadzwonił dzwonkiem, a ja do niego wyszłam. Otworzyłam drzwi a ten dziwnie na mnie patrzył.

- Coś nie tak ? 

- Nie, nie. Wszystko świetnie. Wyglądasz prześlicznie.
- Dziękuję. - Ucałowałam go w policzek. - Idziemy ? 

- Jasne, chodź. Ale wcześniej zawiąże Ci oczy.
- Ale po co ? 

- Żebyś nie wiedziała, gdzie jedziemy. - Popatrzyłam na niego podejrzliwie. - Ufasz mi  ? 

- Doskonale wiesz, że tak. Jak nikomu innemu. 

- To nie bój się.
- Zgoda. - Wsiadłam do samochodu z zawiązanymi oczyma. Byłam ciekawa gdzie mnie zabierze. 

- Jesteśmy na miejscu. - Rzekł po chwili.

- Czyli mogę zdjąć tę chustkę z oczu ? 

- Nie. Jeszcze nie. Bądź cierpliwa. - Wyszliśmy z samochodu. 

- No teraz już możemy zdjąć chustkę. - Przede mną był pięknie nakryty stół.
- Zaaraz wracam. - Powiedział Marco i szybko wyszedł. Zorientowałam się, że to dom Roberta. Co on robi ? Zaprasza mnie na kolację, zostawia mnie samą i gdzieś ucieka. Stałam tak, gdy ktoś za mną stanął. 

- Robert ? Co Ty tu robisz ? - Był w garniturze. 

- To mój dom. - Uśmiechnął się. 

- Tak, wiem ale .. - Przerwałam, bo ten tak jak Marco dziwnie mi się przyglądał. - Coś ze mną nie tak ? Czemu tak dziwnie się na mnie patrzysz ? 

- Wszystko ok. Wyglądasz nieziemsko. 

- Dziękuję. - Wtedy właśnie pojawił się Marco. 

- Powodzenia mała. Kocham Cię. - Szepnął mi do ucha i wyszedł. Teraz już zrozumiałam. Ta kolacja to dla mnie i dla Roberta. Zaskoczyło mnie to. 

- Usiądź proszę. - Powiedział Robert wskazując na stół pełen pyszności. Usiadłam na wyznaczonym miejscu. [...]

- Kolacja była przepyszna. - Uśmiechnęłam się. 

- Cieszę się, że Ci smakowało. 

- Z jakiej to okazji ? 

- Mam dla Ciebie niespodziankę. - Powiedział tak jakby chciał zmienić temat. - Ale nie tutaj. Musimy gdzieś jechać. Chodź założę Ci chustkę. 

- Znowu ? Marco też mi ją zakładał. 

- Bo nie chciałem, żebyś się zorientowała przed czasem o co chodzi. - Lewandowski założył mi chustkę. Weszliśmy do samochodu i pojechaliśmy .. 

Po krótkiej chwili byliśmy na miejscu. Czułam, że wsiadamy do jakiejś windy. Robert prowadził mnie za rękę. Po chwili znajdowaliśmy się na jakimś balkonie. 

- Jesteśmy na miejscu. - Odwiązał mi chustkę. Gdy to zobaczyłam nie wiedziałam co powiedzieć. 

- Jejku .. Nie wiem co powiedzieć .. 

- Ale ja wiem. Ewelina od dawna chciałem Ci to powiedzieć. Kocham Cię. Myślałem, że mi przejdzie, ale nie. Jesteś wyjątkowa i niepowtarzalna. - Kiedy mi to powiedział łzy zaczęły mi napływać do oczu. Czego chcieć więcej ? Jestem z najważniejszą dla mnie osobą. Mało tego. Ta osoba właśnie wyznała mi miłość. Stoję na balkonie przed blokiem, na którym widnieje serce. W niektórych oknach zapalonych świateł stoją ludzie i przyglądają się nam. Odebrało mi mowę. Nie wiedziałam co mam zrobić. Wtedy pocałowałam Roberta i powiedziałam:

- Robert. Ja Ciebie też kocham. Nawet nie wiesz jak bardzo..

***

Ta chwila była cudowna. 

- Tak długo na to czekałam. - Uśmiechnęłam się. - Dziękuję. 

- Wiesz Ewelina, ja Ci pokażę mężczyznę, jakiego jeszcze nie znasz.. - Wtedy mocno mnie przytulił. - Poczekaj chwilę. Mam coś dla Ciebie. - Przyniósł jakieś pudełeczko. W środku była bransoletka z zawieszką, na której było wygrawerowane:

 * Ewelina & Robert *
  30.07.2013 r. 

- Dziękuję, jest cudowna. - Byłam zachwycona. 

- Jeszcze coś dla Ciebie mam. - Przyniósł koszyk z truskawkami i szampana. - Masz może ochotę na małą przekąskę ? 

- Bardzo chętnie. - Siedzieliśmy i zajadaliśmy się przepysznymi truskawkami. Robert włączył muzykę.
- Czyje to mieszkanie ? - Zapytałam zaciekawiona. 

- Moje. 

- Po co Ci mieszkanie, skoro masz swój dom ? 

- To mieszkanie jest moje od dzisiaj. Wynająłem je specjalnie na tę okazję. - Wtedy go pocałowałam. 

- A skąd wiedziałeś, że Twój plan wypali ? 

- Nie wiedziałem. - Uśmiechnął się. - Mówiłem już, że ślicznie wyglądasz ? 

- Tak, mówiłeś. 

- To powtarzam po raz kolejny. Ślicznie wyglądasz. 

- Dziękuję, Ty też. Pora zbierać się do domu.
- Jeśli chcesz możemy spać tutaj. 

- Nie. Przepraszam wolałabym wrócić do siebie. 

- Oczywiście księżniczko. - Lewy zawiózł mnie do domu i odjechał. 

~ Robert 

Ten wieczór był wyjątkowy. Nareszcie powiedziałem jej co czuję. Myślałem, że już nigdy się nie odważę, a jednak .. Mam nadzieję, że teraz wszystko się ułoży po mojej myśli. 

__________________________

I jak się podoba ? :) Ewelina z Robertem cieszycie się ? ;-*  Przy okazji zapraszam Was na fanpage: 

https://www.facebook.com/AleCiachaZTychPilkarzy ♥ 

Rozdział VIII.

~ Ewelina
Wróciłam do domu koło 15:00. Podwiózł mnie Marco. Postanowiłam, że pójdę do sklepu kupić sobie jakąś sukienkę na dzisiejszy wypad. Po 40 minutach zdecydowałam, że kupię czarną sukienkę z kołnierzykiem. Chciałam kupić jeszcze sobie białe buty i po krótkiej chwili znalazłam odpowiednie. Wróciłam do domu o 18:15. Wzięłam szybki prysznic i zaczęłam się szykować. Rozpuściłam włosy, które delikatnie mi się podkręciły. Ubrałam zakupione rzeczy. Z szafy wzięłam tylko białą kopertówkę i srebrną bransoletkę. Włączyłam na chwilę komputer. Na skype był mój braciszek. Zaraz do mnie zadzwonił.
- Siema siostra !
- Cześć młody. Jak tam ? - Uśmiechnęłam się.
- Dobrze, dobrze. Jak tam w Dortmundzie ? Coś ty taka wystrojona ?
- W Dortmundzie świetnie. Dużo się wydarzyło od czasu kiedy wyjechaliście. Troszkę mi sie spieszy, bo o 20:00 jestem umówiona.
- A z kim ? - Wypytywał Kuba, nie przestając się śmiać.
- A musisz wszystko wiedzieć ? Jak przyjedziesz to Cię z nimi poznam. Teraz lecę, nie chcę się spóźnić. Trzymaj sie, pozdrów rodziców i Milenę.
- Do zobaczenia. - Rozłączyłam się i wyłączyłam komputer. Zamówiłam taksówkę. Na miejsce dotarłam kilka minut po 20:00, ale samochody wszystkich stały przed budynkiem. Weszłam do środka i dziwnie się poczułam .. Chłopaki patrzyli na mnie jakby nigdy mnie nie widzieli.
- Coś nie tak ? - Zapytałam zdziwiona.
- Wszystko ok kochana. - Podeszła do mnie Ania. - Ślicznie wyglądasz.
- Dziękuję, Ty też. - Podeszłam do wszystkich.
- Ewelina to jest moja dziewczyna Kasia. Jest polką. Kasiu - to Ewelina.
- Cześć, miło mi Cię poznać. - Powiedziałam.
- Mi również. - Odpowiedziała oschle Kasia. Usiadłam obok Roberta i Ani. Chłopcy świetnie się bawili. Ja również. Dużo tańczyłam Z Marco i Robertem. Byli świetnymi tańcerzami. Dochodziła 22:00, kiedy Kasia pożegnała się w wszystkimi i wyszła. Zapytałam Marco dlaczego, ale ten nie odpowiedział.
- Dlaczego Kasia już poszła ? - Zapytałam Roberta, mając nadzieję, że zna odpowiedź.
- Nie wiem. Ale od dłuższego czasu im się nie układa.
- Jak to ? - Zapytałam zaciekawiona.
- Ona go zdradza. On o tym wie, ale ją kocha i nie chce się z nią rozstać. A ona leci na jego kasę.
- To przykre. - Powiedziałam i zapanowała cisza. Zaczęłam trochę pić i przed północą byłam już wstawiona.
- Pójdę już do domu. Głowa mnie boli.
- Gdybym ja wypiła tyle co Ty też by mnie głowa bolała. - Zażartowała Ania.
- Ja Cię odprowadzę. - Powiedział Marco.
- Mario masz ją odstawić pod same drzwi ! - Powiedział Mario.
- Oczywiście. Nawet do łóżka ją zaprowadzę. - Mario poruszył brwiami.
- Spróbowałbyś tylko ! - Krzykną Marco.
- Nie, nie, nie. Nikt mnie nie będzie odprowadzał. Sama pójdę. - Pożegnałam się z wszystkimi i wyszłam. Na zewnątrz było chłodno. Usłyszałam czyjś głos, który mnie wołał.
- Ewelina zaczekaj ! - To Marco.
- Co jest ?
- To jest, że na polu zimno - Założył mi swoją kurtkę. - I ciemno. - Dokończył. - Idę z tobą.
- Oczywiście panie Reus. - Pocałowałam go w policzek. Po 20 min. byliśmy pod moim domem.
- Dziękuję.
- Nie ma za co. Cała przyjemność po mojej stronie.
- Może wejdziesz do środka ?
- Nie chcę robić kłopotu.
- Ty kłopotu ? Nie żartuj sobie. Chodź. - Pociągnęłam go za rękę. - Siadaj, rozgość się. Ja pójdę wziąć prysznic.
- Okej. - Szybko się odświeżyłam. Wychodząc spod prysznica zorientowałam się, że nie zabrałam ze sobą ubrania. Owinęłam się w biały ręcznik i wyszłam z łazienki,. Kierowałam się do pokoju po ubranie. Na moje nieszczęście Marco był na korytarzu.
- Mmm. Nie rozpędziłaś się ? - Zakpił chłopak.
- Marco ! Zapomniałam ubrania. Nie wiedziałam, że tu jesteś.
- Nie przejmuj się. Jesteśmy przyjaciółmi. - Przybliżył się do mnie i mnie przytulił. Wtedy zobaczyłam, że obok nas stoi Robert.
- Pójdę po to ubranie. - Powiedziałam lekko poddenerwowana. Kiedy wróciłam chłopcy siedzieli na kanapie w salonie.
- Ja już pójdę. - Powiedział Reus.
- Do zobaczenia. Ucałuj Anię.
- Jasna sprawa. Trzymajcie się. - Powiedział i wyszedł.
- Widzę, że z Marco to już tak na poważnie.
- Ja i Marco ? Żartujesz ? To mój przyjaciel.
- Właśnie widziałem.
- Wiem, że mogło to dziwnie wyglądać, ale to nie tak. Nie mam zamiaru się tłumaczyć z czegoś, czego nie ma. A Tobie też się układa.
- Mi ? Czemu tak myślisz ?
- Przecież byłeś na randce z jakąś dziewczyną.
- Ja ? Chyba coś źle usłyszałaś.
- Dobra nie ważne. Czuję, że podnoszą się nam głosy, a ja nie chcę się kłócić o jakieś głupstwa.
- Masz racę. Pójdę już. Będziesz jutro na treningu ?
- Myślę, że tak.
- To do zobaczenia. - Piłkarz dał mi całusa w policzek i kierował się ku wyjściu.
- Robert zaczekaj. Ja .. - W jednej chwili w mojej głowie pojawiło się tysiące myśli. Wszystko, co chciałam mu powiedzieć. Powiedzieć jak bardzo go kocham. Jak bardzo go potrzebuję. Jak nikogo innego. Że nie wyobrażam sobie życia bez niego. Że chcę być z nim na zawsze. Że cierpię kiedy się nie odzywa. Że pragnę zasypiać i budzić się u jego boku. Ze kiedy jest przy mnie czuję się wyjątkowo. Za każdym razem kiedy mnie dotyka, całuje ja czuję jakbym się unosiła.
Ułamek sekundy później straciłam odwagę. Kiedy odwrócił się i popatrzył na mnie tymi cudownymi oczyma. Bałam się odrzucenia. Bałam się, że mnie zrani. Bałam się, że on nic do mnie nie czuje i zwyczajnie mnie oleje..  Miałam nadzieję, że ukrywając prawdę uchronię siebie i jego.
- Tak ?
- Nie nic. Przepraszam. Idź już. - Mężczyzna wyraźnie posmutniał. - Przepraszam, jeśli to zabrzmiało tak, że Cię wyganiam. Nie miałam tego na myśli.
- Spokojnie. Nic się nie stało. Cześć.
- Do jutra.
_________________________
Wróciłam :)
Wiem, że długo nic nie pisałam, bo stwierdziłam, że mało kto to czyta, ale nie ważne to jest. Podoba mi się to i tęskniłam na pisaniem. Mimo, że nie czytacie tego, mi sprawia to dużo przyjemności. Rozpoczęły się wakacje, więc myślę, że będę pisała częściej :) Prosze o pozostawienie komentarzy :)